دلنوشته خردادی(رمضانی):خاطره بیست وچهارم مورخه 1398/3/9

بنام خدایی که هست

بیست وچهارمین روزماه رمضان آغازوخاطره بیست وچهارم رمضان نقل است:نفرت وکینه ودشمنی مسدودکننده نگاه وچشم دل وبصیرت آدمیان است،شریان خون دررگهاوپمب پاژتوسط مهربانی وگذشت میسرمیگردد،خون زمانی منقبض میگرددوباعث سکته ونرسیدن به مغزوقلب میشودکه این عداوت وسوءظن هابرعاطفه رئوف وبخشنده فائق میاید،جمله ازیک بزرگی خواندم نوشته بود:تاریکی راباتاریکی نمیتوان ازبین برد،روشنایی تاریکی راکنارمیزندپس نفرت وکینه وبدی رابانفرت وکینه وبدی نمیتوان ازخوددورنمود،عشق ومهربانی راستین روشنایی است که نفرت وکینه وبدی راکنارمیزند،مادرزندگی ضربات زیادی خورده ومیخوریم گه همگی براساس عشق نورزی ومهربانی حادث میگردد،مقصرین گناه خودراقبول ندارند،عبرت ازگذشته وخطاهای خودنمیگیرند،خیانتهای خودراازیادمیبرند،چون ذاتشان خراب وکمبودهای زندگی وعقده های وجودی آنها،طینت وسرشک آنهاراتغییرداده است وحسادت وکینه ورزی چشمانشان راکورکرده وقلبشان راسیاه نموده است،آنقدردرمنجلاب خودغوطه ورهستندکه راه رانیزگم کرده وبه بیراهه های پستی وبولهوسی های شیطانی کشیده شده اند،هیچگاه نمیتوانندبخت سیه شده وزندگی تخریب شده خودرابسازند،آنهابازندگانی هستندکه به خودتلقین میکنند خوب وبی دردمیباشند،امااینطورنیست زندگیباختگان همه چیزراباخته وخودنیزپاکیاخته هستند،من برای آنهاناراحت نیستم چون خودکرده راتدبیرنیست،دلم هم برایشان دیگرنمبسوزدچون به دلسوزی هایمان هم پشت وخیانت شده است،اماتوصیه ای دارم که درقالب خاطره بیست وچهارم رمضان میگویم:ذات مساوی فطرت است،فطرت تقدیررارقم میزند،نیرتگ سازی ودروغ پردازی به جایی نمیرسد،ماهرکدام خدای مهربانمان رامیپرستیم واومراقب ونگهدارماست،ذاتمان مارامحافظت میکندوماذاتمان پاک ونیتمان درست است وازذات بدونیت بدشماهراسی به دل راه نداده ونخواهیم داد،اینجائنیای ماآدمیان ودنیامحل تسویه حساب است ،بدکرده هابدمی بینند،دروغگوهادروغ میشنون،خیانتکاران خیانت می بینن،همین است که نگران نیستیم ومیدانیم خداهست وتقاص میگیرد،بترسیدازروزحساب وکتاب.م م مخبری ساعت 2:15 صبح مورخه 1398/3/9.