دلنوشته خردادی(رمضانی):خاطره بیست ونهم رمضان مورخه 1398/3/14

بنام خدایی که هست

بیست ونهمین روزرمضان وشایدآخرین روزماه رمضان راباخاطره بیست ونهم نقل مینماییم:روزه دارروزها ازسحرتاافطارتلاش معنوی نموده تاروزه اش ازهمه جهات شرعی وعرفی وعرفانی روزه آدم سازی باشد،خدابرای دست گیری بنده روزه دارماه راماه خدانامیده است،خیلی هادررعایت روزه موفق وبعضی امثال من روزه اسمی گرفته اند،درنهایت چهره روزه دارواقعی باروزه داری تظاهری ممیزی خواهدشد،خوشابه حال آنانکه روزه اشان مقبول حق قرارگرفت،وخوش به حال آنانکه روزه نگرفتندوتظاهرم به روزه داری نکردند،وای به حال من که روزه غیرقابل قبول گرفتم،غیبت زیادکردم،تهمت زدم ،آبروبری بسیارنمودم،اماسعی کردم دروغ نگویم وحیله ونیرنگ ننمایم،خیانت نکردم،تادلتان بخواهددل شکستم،ارفاق وگذشت ننمودم،بخشش توکارهانکردم،خنده وخنداندن که مطلق ننمودم،به حرفهاوپندهای دیگران گوش فراندادم،ازغروروتکبرکه نگوتادلتون بخواهدمغرورانه .متکبرانه بامسائل روزمره برخوردنمودم،درددلهارانشنیده وکری مصلحتی گرفته بودم،قرآن ودعاءکم خواندم ولی تابخواهیدنفرین نمودم،ازروی خداخجولم که بنده روزه دارخوبی نبودم .معیارهای صحیح انسانی راکم واموردنیوی وهوای نفس وشیطانی بسیاراعمال نمودم،کم گویی کردم امابانیش وزبان تلخ رنجاندم آنانی که نبایدمی رنجاندم وخلف وعدها وقرارهاشکستم،ازخدااستغفارمیکنم وازبنده گان خداحلالیت می جویم،اگرهم حق الناسی به گردن دارم قصدتصفیه آنهارادارم،خدایاتوبه ازاین همه اشتباه درماه رمضان .محمدمهدی مخبری ساعت 2:15 صبح مورخه 1398/3/14.