دل نوشته تابستانی

درکمال ادب باقلبی شکسته ودلتنگی ممتدبدون ذره ای کفرازنامردمی هامینویسم: سالهاست دیگرلحاف دوزهای دوره گرد نیستند، سالهاست چینی بندزنهانسلشان منقرض شده ، دیگرآب حوضی وکت وشلواری خریدارهای دوره گردبه فراموشی سپرده شدن، اماتکدی گری روزبه روزافزایش یافته واین گداهای بنگاهی که توسط دلالان به خیابانها واماکن مختلف نقل مکان میشوندافزونی یافته اند، وچهره شهرمان رانامناسب کرده اند، ومدیریت شهری به آن اهمیت نداده ودنبال سدمعبرودرامدزایی جدیدبنام پارکبانهای خیابانی است، من ازشهردارتهران ومجموعه وی ناامیدگشته ام ، اماپیشنهادی به مسئولین دولتی دارم که بعنوان یک دانشجوی دکتری حقوق عمومی اعلام میدارم:

روح صدقه دادن وکمک نمودن به مردم ضعیف اقتصادی راقبول دارم، ازاین روبیایم به خانواده های خودآموزش دهیم تاافرادبی بضاعت وگرفتاروبیمارراشناسایی کنندوماتوسط خانواده هرهفته کمک های خودرامستقیم به آنهااعطاء کنیم

وحق رابه حق داربرسانیم که مرضی حق تعالی است آنوقت دست این گدایان وواسطه های خدانشناسشان راکوتاه میکنیم وشهرمان تهران رابری ازاین متکدیان کاذب می نماییم وبه شهرداری تهران میاموزیم میشودکارکرد !!!!!!!!