اولین دلنوشته درسال 1395

بنام خدا

امشب شب تاریک وظلماتی است،نه ماه ونه ستاره ای درآسمان نمی درخشد،مه وباران هم مزیدبرترس ودلشوره شده اند،تازه دل شکسته وجسم وروح رنجورم راچه بگویم،به قول قدیمی ها،اینارودیگه کجای دلم بذارم،باری ازهمه چیزوهمه کس دراین شب هولناک،غم وغصه فراوان دارم،من قصه نوبس،یااستادادبیات نیستم،بلکه این غصه های دلم رابیان وروان میسازم،که شایدناگفته ای ازناگفته هاگفته وبه یادگارنزد شماامانت بسپارم.

تابه حال تنهای تنهاشده اید؟! وتمام وج.دتان مالامال غصه ورنج شده است؟! ازدست دوست ودشمن یکسان آسیب دیده اید؟!تابه حال شده حرییتتون راخریییتتون بنامند؟!

پنداری شماهابرایتان قابل تصورنیست این غصه ها!؟ باکسان نشسته وازناکسان دوربوده اید!؟ قلبتان مملوازعشق وصفااندروجودمحبت ووفابوده است!؟

آخراین دنیاکجاحرف ازمساوات میزند؟؟!!؟؟

                                                       درمیان عاشقان حرف ازعدالت میزند؟؟!!عاشقان مردندازدست جفای این مردم بی وفا

                                                  پس چرادنیانگردد کام مردان وزنان باوفا؟!غصه های من حکایت ناباوری هاست ،شکایت ازناجوانمردی هاست ،گلایه ازنافرمانی هاست،اعتراض به ناعدالتی هاست ،........................................ نمیدانم واقعاازکجاشروع کنم تاغصه هایم رادراین شب بی انتهابه امانت نزدشمابگذارم؟!تولدمان دست خودمان نیست ،مرگ مان دست خودمان نیست، ادامه زندگی دست تقدیروخواست الهی است،خب اینکه بازدست مانیست!!! چی دست ما ست؟؟!!انتخاب عشق ومعشوق دست ماست،انتخاب دوست ودشمن دست ماست،انتخاب خوب وبدبودن دست ماست،انتخاب کم وزیادخوردن دست ماست،........ نه گویانمیتوانم دراین شب برایتان باشروع یاپایان چیزی بنویسم ،فقط بدانیدخیلی غم وغصه دارم ،اززیادی غم وغصه نمیدانم ازکجاشروع کنم،هرآنچه لازم است میگویم نه به رسم توقع ازشمابلکه بعنوان امانت سپاری نزدشما پس خواهم گفت وخواهم نوشت ،ولی اگرفرداراببینم واین شب بپایان برسد،منتظرباشید مینویسم.فعلا خدانگهدار